Άφησα το πόδι να ξεκουραστεί αλλά ο πόνος συνεχίζει είτε το έχω ακίνητο είτε περπατάω είναι το ίδιο ενοχλητικό γ%@#$ο κάψιμο στην ιγνυακή κοιλότητα (popliteal fossa) Αμ πως! κάθισα και έμαθα τουλάχιστον το πως λέγονται τα πράγματα στην περιοχή εκείνη. Δίνοντας ένα όνομα στα πράγματα μπορεί ο πόνος να μην φεύγει αλλά νιώθεις καλύτερα. Είναι στην φύση του ανθρώπου να φοβάται το άγνωστο, έτσι από παλιά του έδινε ονόματα και εξηγήσεις.
Ορίστε "ιγνυακή γ#%@η κοιλότητα" : Νιώθω καλύτερα ήδη!
Σήμερα λοιπόν αποφάσισα να ξαναμπώ στο παιχνίδι και να προετοιμαστώ ψυχολογικά για τον μαραθώνιο σε 10 ημέρες. Έπρεπε να πάρω την απόφαση τώρα γιατί η ψυχολογία μου είχε κουρελιαστεί και σκεφτόμουν σοβαρά να τα παρατήσω και να περιμένω την διάγνωση και θεραπεία όσο μακροχρόνια και να ήταν αυτή. Η αναποφασιστικότητα με 'σκότωνε' "θα τρέξω/δεν θα τρέξω" φυσικά αν άφηνα την απόφαση για την τελευταία στιγμή και τελικά έτρεχα, η ψυχολογία μου δεν θα ήταν η καλύτερη και νομίζω ότι αυτό είναι που θα κάνει την διαφορά στο να τερματίσω.
'Ετρεξα 50 λεπτά πολύ χαλαρά και δεν είχα ενοχλήσεις πέρα από τον γνωστό συνεχόμενο πόνο, αλλά μπορώ να πω ότι στο τρέξιμο δεν τον ένιωθα ιδιαίτερα. Μετά πάλι εμφανίστηκε χωρίς διαφορές και ένταση από τις προηγούμενες μέρες.
Φυσικά ο στόχος μου για τον Μαραθώνιο έχει πιά αλλάξει είχα βάλει στόχο τις 4:30 ώρες που ήταν απολύτως εφικτό και μάλιστα θα μπορούσα να χτυπήσω και 10 λεπτά κάτω αν βρισκόμουν σε καλή μέρα. Τώρα θέλω απλώς να τερματίσω και σκέφτομαι έναν καλό χαλαρό ρυθμό να με βγάλει στις 5:00 με 5:30 ωρες
Αύριο Παρασκευή έχω ραντεβού με τον Γιατρό.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου