Αντε γεια 24, καλημέρα 28

Σήμερα έσπασα το ψυχολογικό φράγμα των 24 χιλ που με βασάνιζε κανα μήνα τώρα. Τα 24 χιλ μου είχαν προξενήσει διάφορα προβλήματα λόγω της απειρίας μου σχετικά με τα Logn runs και φοβόμουν να κάνω το επόμενο βήμα. Προτίμησα τις 2 προηγούμενες εβδομάδες να βγω εκτός προγράμματος και να τρέξω 2 ημιμαραθώνιους , στον Τύρναβο και στις Σέρρες  για να αναβάλω τα long runs των 24+ χιλ.

Για άλλη μια φορά ο εγκέφαλος μου στα 20 χιλ άρχισε  να μου λέει να σταματήσω, φυσικά είναι μεγάλος ψεύτης, τεμπέλης και ρεμάλι, του είπα να σκάσει και οτι δεν υπάρχει πόνος, για την ακρίβεια δεν υπάρχει καν κουτάλι (οι μυημένοι θα καταλάβουν). Φτάνοντας στο αυτοκίνητο στα 24 χιλ μια μικρή στάση για σπιτικό ισοτονικό, μπανανίτσα και αλλαγή κάλτσας. Τα υπόλοιπα 4 χιλ ήταν τελικά πιο εύκολα απο οτι φοβόμουν. Το μυστικό στις μεγάλες αποστάσεις είναι να μην αφήσεις το μυαλό σου να σε ξαφνιάσει σε ανυποπτη φάση και να σε πείσει οτι δεν θα τα καταφέρεις. Δεν είναι τόσο θέμα φυσικής κατάστασης όσο ενα πνευματικό παιχνίδι.

Το σχέδιο μπάζει νερά

Είναι 2 βδομάδες τώρα που δεν ακολουθώ το πρόγραμμα τρεξίματος, 3 φορές σηκώθηκα στις 6 και κάτι μόνο και μόνο για να ξανακρυφτώ μετά από λίγο στο πάπλωμα. Απλά δεν βρήκα το κίνητρο και το κουράγιο για να βγω και να τρέξω Προς υπεράσπιση μου, τις 2 φορές έβρεχε, την 1 δε έριχνε καρέκλες και το ρολόι έδειχνε 6:00, έξω μαύρο σκοτάδι.

Παρέλαβα χτες το νέο μου gadget: Jacket Marmot Mica, αδιάβροχο και αντιανεμικό jacket με βάρος 198 γραμμάρια.

No more excuses.

Υ.Γ. Το φόρεσα σήμερα το πρωί αν και δεν έβρεχε ούτε είχε ιδιαίτερο κρύο. Πραγματικά είναι σαν να μην φοράς τίποτα από άποψη βάρους. Δυστυχώς ΔΕΝ έβρεχε αλλά ούτε φυσούσε!!! Τζίφος!

Let it rain !

Τέρμα οι δικαιολογίες !

Η Κλεοπάτρα Μαρκοπούλου-Κάλκγουορφ είναι ομογενής από τη Νότιο Αφρική. Είναι 62 ετών και έχει τεχνητά γόνατα. Πριν από λίγους μήνες πήρε την απόφαση να περπατήσει σε έναν ιδιότυπο μαραθώνιο που διασχίζει τη μισή Ελλάδα, προκειμένου να κινήσει την περιέργεια του κόσμου και να τον ευαισθητοποιήσει για προβλήματα σαν το δικό της. «Θέλω να ενστερνιστεί ο κόσμος το ότι άνθρωποι μεγαλύτεροι σε ηλικία δεν μπορούν να "θωρακίζονται" πίσω από τα χρόνια τους και τα προβλήματα της υγείας τους, προβάλλοντάς τα ως δικαιολογία για το τι κάνουν και τι δεν κάνουν», λέει

«Ηθελα να δείξω στους ανθρώπους ότι ακόμα και αν δεν είσαι 20 χρονώ, ακόμα κι αν έχεις προβλήματα υγείας ή παραπανίσια κιλά, μπορείς να κάνεις ό,τι βάλει ο νους σου!».

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το άρθρο και η ιστορία είναι του 2008.

Το πλήρες άρθρο:
http://dromeis-peripatites-lamias.blogspot.com/2008/10/blog-post_43.html

Το τέλος του ταξιδιού

Τρέχοντας στην Παραλία

Είναι πραγματικά το μόνο μέρος που με βολεύει!!

• Είναι πάντα ανοιχτό 24x7 !!!
  
• Έχει στα πρώτα 1100 μ ξύλινο δάπεδο 
• Μετά έχει τον ποδηλατόδρομο με πιο μαλακό υπόβαθρο από το τσιμέντο
• Αλλάζεις παραστάσεις, βλέπεις κόσμο
  
• Πηγαίνοντας βλέπω το λιμάνι και τον Λευκό Πύργο.
• Βλέπω το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Συνήθως την στιγμή που περνάω τις καθημερινές μόλις έχει σηκωθεί ο ήλιος πάνω από τα βουνά ή χαράζει. Κάτι που δεν το είχα παρατηρήσει πιο πριν είναι ότι ο Μέγας Αλέξανδρος κοιτάει ΑΚΡΙΒΩΣ  προς το σημείο που βγαίνει ο ήλιος προς την Ανατολή. Εκείνη τη στιγμή σκέφτομαι ότι αυτός με την δύναμη της θέλησης του έφτασε στα βάθη της Ασίας - όχι απλά έφτασε - οδήγησε τους χιλιάδες στρατιώτες του και υπέταξε πάλι με την θέληση του ότι βρέθηκε μπροστά του. Νομίζω ότι να τρέξω τα 2-3 χιλιομετράκια μου δεν είναι και τόσο δύσκολο συγκριτικά !!!
  
• Γυρνώντας  προς την Καλαμαριά έχω θέα τον Όλυμπο και την ανατολή του Ήλιου
  

Μέτρηση Αποστάσεων

Επειδή μου αρέσει να παρατηρώ την πρόοδο μου και την στιγμή που τρέχω να έχω μια γενική ιδέα του πως τα πάω, έχω μετρήσει τις αποστάσεις και έχω μαρκάρει τα σημεία να χιλιόμετρο και σε μερικές περιπτώσεις και ανά λιγότερο. Έτσι ξέρω το κάθε χιλιόμετρο σε τι ρυθμό το έχω κάνει και μπορώ να προσαρμόσω το τρέξιμο μου για να βγει τελικά ο στόχος που έχω θέσει.

Κατεβάστε το αρχείο με τις αποστάσεις για το Google Earth

Ο Ποδηλατόδρομος - οδηγίες χρήσης

Μια ευτυχής εξέλιξη ήταν το στρώσιμο του ποδηλατόδρομου με αυτό το υλικό που είναι αρκετά μαλακότερο από το τσιμέντο! Το πρόβλημα είναι όμως ότι - καθώς λέει και το όνομα - είναι για χρήση από τους ποδηλάτες!

Έτσι λοιπόν τρέχω πάνω του καταχρηστικά αλλά ακολουθώ τα παρακάτω:

• Στο πήγαινε (για λιμάνι) τρέχω  στα αριστερά, βλέπω όταν έρχεται από απέναντι ποδηλάτης και φροντίζω να βγαίνω στην άκρη από πολύ πριν για να  του δώσω να καταλάβει ότι δεν χρειάζεται να αλλάξει πορεία.
• Το ίδιο κάνω αν στο κομμάτι αυτό είναι κάποιος άλλος πεζός ή δρομέας ,ακόμα και αν είναι στην άλλη πλευρά. Ο λόγος είναι ότι αν κάποιος ποδηλάτης έρχεται από πίσω μου - το οποίο δεν το γνωρίζω- , και συναντηθούμε και οι τρεις - εγώ , ο πεζός στην άλλη πλευρά και ο ποδηλάτης- τότε θα ζορίσουμε το ποδήλατο. Έτσι πάντα κάνω στην άκρη χωρίς να κοιτάω αν έρχεται ή όχι ποδήλατο από πίσω.
• Στην επιστροφή από το λιμάνι πάλι τρέχω στην ίδια πλευρά (στα δεξιά μου) - τώρα  όμως τρέχω στην λωρίδα που τα ποδήλατα έρχονται από πίσω μου. Έτσι προληπτικά και πολύ πριν συναντηθώ όταν έρχεται οποιοσδήποτε από απέναντι είτε πεζός είτε ποδήλατο κάνω στην άκρη. Αφού περάσει ρίχνω μια ματιά πίσω και ξαναμπαίνω σιγά σιγά μέσα στον διάδρομο.
  

Μετά από καμιά ώρα οι ρόλοι αντιστρέφονται:  Χρησιμοποιώ το ποδήλατο για να πάω στην δουλειά μου ( μέχρι το ύψος Π. Συνδίκα) . Αλίμονο σε αυτόν που θα βρεθεί στο διάβα μου!!! :-) Μα καλά τι νομίζουν όλοι αυτοί οι τρελοί με τα σορτσάκια ότι κάνουν πρωί -πρωί !?

Τα καινούργια μου παπούτσια

Αγόρασα μετά από πολύ ψάξιμο και προβληματισμό τα Asics Cumulus 11.

Είπα να περιμένω λίγο πριν να σας πω τις εντυπώσεις μου. Μετά λοιπόν από 98 χιλ με τα cumulus 11 (μεταξύ των οποίων και 2 long runs των 24 χιλ) είμαι γενικά ικανοποιημένος. Οι πατούσες μου δεν πονάνε όπως πριν και μάλιστα από τα 15+ χιλ αυτό με βοήθησε στο να μην κόψω ρυθμό και έτσι κατάφερα για πρώτη φορά τα 24 χιλ με ρυθμό 6:00. Τα πόδια μου στο τέλος φρέσκα- φρέσκα! Η παρενέργεια ήταν ότι τελικά έδωσα παραπάνω από όσο έπρεπε και σε συνδυασμό με ελλιπή τροφοδοσία και υδροδοσία το βράδυ είχα πίεση 5 - 8 και θερμοκρασία 35.5. Να που τα παλιά μου παπούτσια με "προστάτευαν" από κάτι τέτοια.

Τα αρνητικά τώρα. Με το που τα παρέλαβα, τα φόρεσα κατευθείαν στο γραφείο και κάθε λίγο και λιγάκι σηκωνόμουν και έκοβα βόλτες. Όμως αρχισαν να με ζώνουν τα φίδια: με χτυπούσαν στο αριστερό πόδι, όχι κάτι συγκεκριμένο και σίγουρα όχι λόγω μεγέθους αφού τα είχα πάρει με αρκετό περιθώριο. Την επόμενη το πρωί οι φόβοι μου επιβεβαιώθηκαν, έτρεξα 8 χιλ , χωρίς να υπάρχει κάτι έντονο σίγουρα το αριστερό πέλμα δεν ένιωθε καλά. Στα παλιά μου παπούτσια το πόδι που έβγαζε τα προβλήματα ήταν το δεξί. Τα είχα βάψει μαύρα, δεν μιλιόμουν, η γυναίκα μου να με παρηγορεί "δεν πειράζει θα πάρουμε άλλα", "ίσως στρώσουν μετά " να λέω εγώ... Μετά από αλλά 2 τρεξίματα η κατάσταση παρέμεινε η ίδια, και η ιδέα του επερχόμενου long run με γέμιζε τρόμο! Ώσπου τελικά κάποια στιγμή μου ήρθε flash η συμβουλή του gargadua από το θέμα που άνοιξα στο runnuingnews.gr "βγάλε τους πάτους!" Σε μια τελευταία προσπάθεια άρχισα να δοκιμάζω ότι πάτους είχα στο σπίτι. Σε ένα ζευγάρι μου κάθισε άψογα το αριστερό αλλά ένιωθα το δεξί παράξενα! Έτσι άλλαξα τον αριστερό πάτο και άφησα τον αυθεντικό δεξί. Το χαμόγελο και η οικογενειακή γαλήνη ξαναγύρισαν στο σπίτι μας ;-) Άλλαξα και τρόπο δεσίματος στο αριστερό (είδα οδηγίες στο http://www.sportsshoes.com/sizes/how-to-lace-your-shoes.php) και τελικά ήταν σαν να φορούσα άλλα παπούτσια!!! Ήξερα ότι τα 24 τα είχα!

Ένα άλλο πρόβλημα είναι ότι νιώθω οτι είναι πολύ σκληρά ειδικά στους αστράγαλους και δεν αφήνουν καθόλου το πόδι να περιστραφεί (pivot). Για να κάνω πχ επιτόπου αναστροφή πρέπει πχ να κάνω ενα μικρό ημικύκλιο, αυτό ίσως θεωρήται πλεονέκτημα για ένα παπούτσι τρεξίματος;;; Αποτέλεσμα αυτού είναι ότι νιώθω μικροενοχλησεις στους αστράγαλους αλλά νομίζω ότι θα μαλακώσουν με τον καιρό έτσι δεν είναι ;

Ευχαριστώ και πάλι όλους για τις συμβουλές τους και κυρίως τον gargadua, φίλε με έσωσες , δεν θα σκεφτόμουν ότι οι πάτοι μπορούν να κάνουν τόσο μεγάλη διαφορά.

Σημείωση : ο πάτος που με βόλεψε τελικά ήταν ένας των 2 ευρώ απο supermarket